Računarski hardver ne može da izvrši nijednu aktivnost bez prethodno dobijene instrukcije. Te instrukcije nazivamo softverom, ili računarskim programima. Softver omogućava korisniku da koristi računar da bi ostvario željeni cilj.
Softver predstavljaju programi, koji se sastoje od sekvenci instrukcija za računar. Proces pisanja programa se naziva programiranje, a osobe koje izvršavaju taj proces, nazivaju se programeri.
Generalno, razlikujemo dve vrste softvera: aplikativni softver i sistemski softver.
Aplikativni softver predstavlja skup računarskih instrukcija, pisanih u određenom programskom jeziku. Te instrukcije pokreću računarski hardver koji potom obrađuje određene podatke ili informacije, a sve u cilju ostvarivanja određenih korisnikovih potreba.
Programi za rešavanje različitih problema: obradu teksta, slike, zvuka, rad sa tabelama, upravljanje bazama podataka, animacije, igre, programi u nauci i tehnici.
Sistemski softver deluje kao most između računarskog hardvera i aplikativnih programa.
Sistemski softver predstavlja klasu programa koji kontrolišu računarski hardver i njegove aktivnosti. U sistemski softver spadaju:
- operativni sistem
- programi prevodioci
- veznici (drajveri)
- uslužni programi đ
Operativni sistem sadrži generalne instrukcije koje omogućavaju računaru da izvršava bazične funkcije – kao što su učitavanje, skladištenje i pretraživanje datoteka, kopiranje datoteka i programa u sekundarnu memoriju, kreiranje direktorijuma, slanje poslova na štampu, lociranje datoteka, kompresija podataka. Operativni sistem je najvažniji deo softvera na računaru: bez njega, računar ne bi radio, tj. ne bi mogao komunicirati sa korisnikom.
Пријавите се на:
Објављивање коментара (Atom)
Нема коментара:
Постави коментар